Yağmur damlaları şehrin taş kaldırımlarına düşerken, Elif’in kalbi de göğsünde bir melodi gibi atıyordu. Her damla, geçmişin hatıralarını yıkıyor, her adım yeni bir başlangıcın işaretini taşıyordu. O gün, sıradan bir gündü belki, ama hayat bazen sıradan günlerin içinde en büyük mucizeleri saklar.

Elif, küçük bir kafede oturmuş, pencerenin ardındaki gri dünyayı izliyordu. İçinde tarif edilemez bir boşluk vardı; yıllardır aradığı huzur ve aşkın sıcaklığını hissetmek istiyordu. Tam o anda, kapı açıldı ve içeriye adımlarının ritmiyle mekânı dolduran bir adam girdi. Gözleri, ilk bakışta ruhunu tanıyacak kadar derin, yüzünde ise gizemli bir gülümseme vardı.

O an, zaman yavaşladı. Her şey netleşti; hayat, Elif için bir kez daha şekil değiştirecek, kalbine yepyeni bir yolculuk açacaktı. Ve böylece, Aşkın Gülleri’nin ilk tomurcuğu, sessiz bir şehir sokağında filizlenmeye başla