Sevda, pazardaki kalabalığın arasında donup kaldı.
Gözleri Hacı Ahmet’e takıldığında, yıllar öncesi gözlerinin önünden film şeridi gibi geçti.

O genç adamın aşkını, delicesine bağlılığını, kayboluşunu ve yitip giden umutlarını anımsadı bir anda.
“Bu… bu mümkün mü?” diye düşündü kendi kendine.
Kalbi sıkıştı, nefesi kesildi.

Zaman sanki durdu, tezgâhlardan yükselen sesler, insanların sohbetleri bir anda silindi.
Sadece geçmişin hayaletleri vardı gözlerinin önünde:
Hacı Ahmet’in gençliği, gözlerindeki sevda, ellerinde tutamadığı mutluluk…

Sevda başını iki yana salladı, sanki gerçek olamayacak bir rüyadaymış gibi:
— Yıllar… yıllar… her şey gözümün önünden geçti…

Zeynep Nisa, annesinin şaşkın bakışlarını fark etti, ama sessiz kaldı.
Hacı Ahmet ise, Sevda’nın gözlerindeki o eski acıyı görüp yüreğinde bir titreme hissetti.
İçinde bir şey kıpırdadı: geçmişin ağırlığıyla bugünün umut kırıntıları birbirine karışıyordu.