Yıllar geçti. Aygül, Hacı Ahmet’in artık eski hâline dönmeyeceğini derinden kabullenmişti.
İçinde kalan sevgi ve acıyı bir kenara bırakarak, hayatına devam etmek zorunda kaldı.

Almanya’da tanıştığı Hayrettin, neşesi ve anlayışıyla Aygül’ün yanına yerleşti.
Zamanla birbirlerine aşkla bağlandılar ve hayatlarını birleştirdiler.
Aygül, geçmişin acılarını kalbine gömerek, yeniden bir aile kurdu.

Hacı Ahmet ise, divane hâliyle mahallede bir gölge gibi yaşamaya devam etti.
Bazen kendi defterine bakıyor, bazen sokaklarda dalgın dolaşıyordu.
Ama bir gün, geçirdiği ağır bir kriz sonucu… Hacı Ahmet sessizce hayata gözlerini yumdu.
Mahalle, derin bir sessizliğe gömüldü; eski acılar, eski aşk artık sadece hatıralarda kaldı.

Aygül ise bir süre sonra bir erkek çocuğu dünyaya getirdi.
Oğlunun adını, geçmişin acı ve aşkını hatırlamak için Hacı Ahmet koydu.
Her gülüşünde, her bakışında Hacı Ahmet’in hayalini, bir şekilde yaşatıyordu.

Ve böylece, trajik bir aşk hikayesi, yeni bir hayatın başlangıcıyla sessizce devam etti.
Bir zamanlar tozlu sokaklarda başlayan aşk, divane bir ruhun gölgesiyle sona ermiş olsa da, adıyla yaşatılan bir umut kırıntısı bırakmıştı.