Yıllar geçtikçe Aslı ve Rüya kendi hayatlarına devam ederken, Bodrum’daki huzurlu evlerinde yeni bir nesil büyümeye başladı. Aslı’nın oğlu ve kızı, Rüya’nın çocukları… Hepsi geçmişin acılarını bilmeden, ama ailelerinin sevgisi ve fedakârlığıyla büyüyordu.

Aslı ve Rüya, çocuklarına hem başarıyı hem de sevginin, dayanışmanın ve sabrın değerini aktarıyordu. Hacı Ahmet ve Zeynep Nisa, torunlarını izlerken gözleri doluyor, geçmişte yaşanan trajedilerin artık birer ders ve hatıra olarak nesilden nesile aktarılmasını sağlıyorlardı.

Torunlar büyüdükçe, Aslı ve Rüya’nın eserlerini okuyor, hikâyeleri dinliyor ve geçmişin acılarını, sevgiyi ve fedakârlığı öğreniyorlardı. Bodrum’un rüzgârında, denizin kenarında oyun oynarken, geçmişin hayaletleri artık sadece öğretici birer anı olarak kalıyordu.

Ve böylece, Hacı Ahmet ve Aygül’ün aşkı, çocukları ve torunları aracılığıyla yeni nesillere umut ve sevgiyle aktarıldı. Artık geçmişin acıları bir gölge değil, ailenin köklerini güçlendiren bir ışık olmuştu.