Aslı ve Rüya, yılların getirdiği olgunluk ve birikimle birlikte oturup uzun uzun konuştular.

– “Bizim hikâyemiz, aslında Hacı Ahmet ve Aygül’ün hikâyesiyle başlıyor,” dedi Aslı.
– “Evet,” diye ekledi Rüya, “bu aşk, acıları ve kayıplarıyla öyle derin ki; bunu yazıya dökmezsek bir gün kaybolabilir.”

İkisi de projeye tutkuyla sarıldı. Önce notlar aldılar, eski mektupları ve defterleri incelediler, aile büyüklerinden duydukları hikâyeleri derlediler. Hacı Ahmet’in gençlik günleri, Aygül’ün fedakârlıkları, Bodrum’a taşınmaları, ikizlerin doğumu ve ailenin yaşadığı zorluklar… Hepsi birer birer kâğıtlara döküldü.

Zeynep Nisa ve Hacı Ahmet de projeye katkıda bulundular; anılarını anlattılar, eski fotoğrafları ve mektupları kızlarına verdiler. Böylece Aslı ve Rüya, ailelerinin aşkını ve yaşam mücadelesini bir eserle gelecek kuşaklara aktarmayı hedeflediler.

Bu proje sadece bir yazı çalışması değildi; aynı zamanda aile bağlarını, geçmişin acılarını ve sevginin gücünü yeniden hatırlatan bir yolculuktu.