Otobüs yavaş yavaş kasabadan çıkarken, küçük pencerelerden Aslı ve Rüya yol kenarına bakıyorlardı. Gözleri bir anda yaşlı, nur yüzlü dedeyi gördü. Elinde ibrik su vardı ve minik ellerini onlara sallıyordu.
– “Anne, bak! O dede el sallıyor!” diye bağırdı Aslı. – “Evet, anne! Gülümsüyor bize!” diye ekledi Rüya.
Zeynep Nisa pencereden dikkatle baktı ama etrafta kimseyi göremedi. – “Kızım… burada kimse yok,” dedi hafifçe, ama içinden bir tuhaflık hissetti.
Hacı Ahmet ise sessizce kızlarına baktı. İçinde tarifsiz bir duygu vardı. O nur yüzlü dede, aslında onun ruhuydu; küçük torunlarını korumak, onlara el sallamak için oradaydı sanki. Geçmişin acıları ve lanetleri artık çözülmüştü, ama Hacı Ahmet’in sevgisi ve şefkati, torunlarının üzerinde hâlâ yaşıyordu.
Aslı ve Rüya, büyükbabalarının ruhunu görmese de hissediyorlardı: bir koruyucu, onları izliyor ve geleceğe güvenle bakmaları için oradaydı. Otobüs ilerledikçe, kasaba yavaşça gözden kayboldu, ama o anın verdiği huzur ve sevgi, ailelerinin kalplerinde sonsuza dek kaldı.
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
