Aslı ve Rüya’nın o pamuk gibi elleri babalarının yüzüne değdiğinde, Hacı Ahmet’in gözlerinden süzülen yaşlar daha da hızlandı. Ama bu defa acının gözyaşı değil, umut ve sevginin gözyaşlarıydı.
– “Babacığım, ağlama… Biz buradayız,” dedi Rüya. – “Biz seni çok seviyoruz,” diye ekledi Aslı, minik parmaklarıyla göz pınarlarını silerken.
O an Hacı Ahmet’in yüreğinde tarifsiz bir duygu belirdi. Sanki o küçücük eller, babasının yıllardır dinmeyen acısını biraz olsun hafifletmişti. Çökmüş omuzları doğruldu, başını kaldırdı. Gözlerinde hâlâ yaş vardı ama artık içinde başka bir ışık da parlıyordu.
Zeynep Nisa, bu manzarayı gördüğünde gözlerinden süzülen yaşlara rağmen kalbinin derinlerinde huzur hissetti. Fısıldadı: – “Görüyor musun Ahmet? Senin için ayakta durmamızın en büyük sebebi bu iki melek…”
O an mezarlık sessizleşti, sanki Adem dedenin ve Hacı Ahmet’in ruhu yukarıdan bu sahneye şahit oluyor, torunlarının masum sevgisiyle huzur buluyordu.
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
