Bir hafta sonu güneş pırıl pırıl parlıyordu, denizden hafif bir esinti esiyordu.

Hacı Ahmet gülümseyerek seslendi:
— Hadi bakalım hanımlar, hazırlanıyoruz! Bugün sahile gidiyoruz, size dondurma ısmarlayacağım.

Aslı ile Rüya sevinç çığlıkları atarak koşuşturdular.
— Yaşasınnn! Çilekli olsun!
— Ben de kakaolu isterim baba!

Zeynep Nisa gülerek onların heyecanını izledi, çantaya biraz su ve atıştırmalık koydu.
— Tamamdır, ben de hazırım.

Sahile vardıklarında denizin tuzlu kokusu yüzlerine vurdu, martılar gökyüzünde çığlık çığlığa dolaşıyordu. Aslı kumlara çıplak ayak basıp kahkaha atarken, Rüya dalgaların kıyıya vuruşunu izleyip deniz kabukları toplamaya başladı.

Biraz sonra dondurmalar geldi; babalarının elinden kocaman külahlarını aldılar. Gözleri parıldıyordu. Hacı Ahmet onları izlerken içinden “Şu an, dünyanın en zengin adamı benim” diye geçirdi.

Zehra teyze de o gün yanlarındaydı, torunları gibi sevdiği ikizlere bakıp gözleri doldu:
— Allah sizi birbirinizden hiç ayırmasın, dedi.

O sahil günü, dondurmanın tatlılığı kadar, kalplerine kazınacak bir anı olmuştu.