HİCRAN YELİ

GAZEL
Mahlas: Aşık TURHAL

Gönül bağımda açan güller sarardı ezel,
Hicran rüzgârı vurdu, neş’emiz oldu zel,
Yandı ciğerimden çıkan her bir feryâd özel,
Ayrılık gazel oldu, bize dertli bir gazel.

Gözlerimde yaş birikti, dinmez oldu sel gibi,
Yârden ayrı düşmek, ne zor imiş el gibi,
Ne yapsam unutamam, kalbimde derin yel gibi,
Ayrılık gazel oldu, bize dertli bir gazel.

Söz vermiştik ki asla ayrılmayız bir daha,
Ne oldu da felek vurdu, düştük bin bir âha,
Böyle bir dert ki sığmaz, ne kâğıda ne vâha,
Ayrılık gazel oldu, bize dertli bir gazel.

Yıkıldı umutlarım, söndü içimde nûr,
Sensiz geçen her anım, bir kederli huzur,
Gurbet elde kalmak, ne zormuş, ne ağır gurur,
Ayrılık gazel oldu, bize dertli bir gazel.

Ne meclisler kuruldu, ne sohbetler edildi,
Hepsi yalan oldu, hepsi geride kaldı,
Gönül bu hasret ile nice dertler aldı,
Ayrılık gazel oldu, bize dertli bir gazel.

Bülbül feryât eyler, gülüne hasret kalır,
Âşıkın dili yanar, ciğeri közden alınır,
Bu çileli kaderi, kim bilecek, kim tanır,
Ayrılık gazel oldu, bize dertli bir gazel.

Aşık TURHAL söyler: Bu dert ki bize kader,
Hasretinle yanmak, ne hoştur, ne de beter,
Bir gün vuslat olur mu, diye gönlüm bekler,
Ayrılık gazel oldu, bize dertli bir gazel.

Hüseyin TURHAL