Aziz Dede: Yedioluk'tan Doğan Işık
Adıyaman’ın Sırrı, Anadolu’nun Vicdanı
Adıyaman'ın sarp tepelerinde, Yedioluk (Şexmir) köyünün manevi kalbinde bir ışık yandı: Aziz Dede.
O, sadece Ağuçan Ocağı’ndan gelen, Ehlibeyt soyunun manevi mirasını taşıyan bir Dede değildi. Aziz Dede, yaşamını toplumsal barışa, koşulsuz sevgiye ve ahlaki güzellikleri yaymaya adamış hümanist bir pirdi. Etrafında sevilen, sayılan ve keramet sahibi olduğu söylenen bu zat, hem zahiri hem de batıni ilimlerde derinleşmişti.
Peki, kapısı kilitli bir odadan kilidi açılmadan dışarı çıkmak ne anlama geliyordu? Hastalara şifa veren elin sırrı neydi?
Aziz Dede’nin en büyük kerameti, mucizelerinde değil, "Doğruluktan ayrılmayın!" şeklindeki sarsılmaz vasiyetindeydi. O, yalanın ve haksızlığın ruhu kirlettiğini biliyor, gönülleri bu en büyük kirden arındırarak şifa dağıtıyordu.
Hüseyin Turhal’ın kaleminden çıkan bu roman, 25 Nisan 1966’da Hakk’a yürüyen Aziz Dede’nin sadece hayat hikayesini anlatmakla kalmıyor; onun Erenler Sofrası’nda kurduğu birliği, barış felsefesini ve manevi rehberliğini günümüzün kaotik dünyasına taşıyor.
Yedioluk’taki türbesi bugün binlerce insanın ziyaret ettiği, dua ettiği ve feyz aldığı bir inanç merkezi. Aziz Dede, bedenen aramızdan ayrılsa da, bıraktığı ışık Anadolu’nun vicdanında sönmeden parlamaya devam ediyor.
Bu, bir Dede’nin değil, bir vicdanın romanıdır.