Şarap

İçtim o şarabı ki gönlüm şâd ola,
Derd ü keder zail olup bağrım âbâd ola,
Mecliste her dem yârin sesi feryâd ola,
Bu dert ile Aşık Turhal artık azâd ola.

Kadehlerde parıldayan o kızıl nûr,
Meyhanenin sırrına vakıf olan mesrûr,
Her yudumu bin yıllık gamı birden savurur,
Ondan içen ariflerin kalbi huzur bulur.

Sâki, sun elinden o aşkın dolu bâdesin,
Çözülsün dilimdeki bin yıllık düğüm, lâlesin,
Ne yapsın bu akıl, ne etsin bu nefsin hilesin,
Yalnız kadehte ara bul Aşık Turhal çaresin.

Ağyar bilmez bu lezzetin ne olduğunu,
Sanır ki bu meclis âşıkların oyunudur,
Oysa bu şarap ezelden kalbin buyruğudur,
Yârin cemaliyle dolmuş, gönlün suyudur.

Gel Turhal, bırak artık bu kuru zühdü,
Şarap iç ki anlarsın, nedir hayatın özü,
Mecnun da böyle yandı, Ferhad da böyle çözü,
Bu aşkın meyinden iç, gör âlemin yüzü.