ÇOCUK SEVGİLİM

Canýmý yakýyorsun çocuk sevgili.
Senalarýn yýldýzlarý parçalamasýnda,
Duygularým yok olduðunda baðýrýyorsun,
Beni düþünme dediðinde aðlýyorsun.

Ah! susturmasaydýn aðlayýþlarýmýzý,
Ýðrenç bir þekilde muhtaç olsaydýn kasýklarýna
Leþ haline gelmiþti o nurdan yaratýlan balcýk.
Sevecek bir günah bulamazdýn o bataklýðýnda

Artýk bulamýyordun o piç duygularýný
Duygularýn bir kazýðýn üstünde ufalandý,
Artýk ona muhtaçdýn, çünkü kalbin yaktý
Yanan bir evde bulabilirdin yaltaklýðýný

Senin de yapacak hiçbir þeyin yok ki
Ýnsanýn gölgesinden yorumlandýðý bu günlerde.
Herkes piç olmuþsa senin adam olman yoklukdur,
Yokluk, senin içindeki zevk makinasýný kullanmandýr.

Þimdi yaþadýðým þehirde rahat bir nefes alýyorum.
Artýk beyaz olan þey, gökleri yakýyordu soðukluðunda.
Þimdi Ýster beni vur, ister kendini yak.
Bozulduðun o fahiþeleþmiþ kadýnlýðýnda…

Yakamýyordun kendini parçalayan yýldýzlarda,
Her baktýðýnda Yüzüne çarpýyordu güneþin parçalarý.
Onlarý bile sevemezdin ‘bilmem’ derdin kendimi
Belki kendini çözer fahiþeliðini kurtarýrsýn erkeðine.

O bozulmuþ fahiþeliðinde bulursun benliðini…..

Sosyal Medyada Paylaşın: