Çaldýðým kapýlar birer birer kapandý,
Üzerime çalýndý kapý tozlarý.
Aralýkta býrakmadýlar,
Kýþ soðuk geçecek diyorlar,inanmadým,
Yokluktayým anlayacaðýn.
Kurak geçiyor zamanlarým.
Kucaðýmda iki çocuk,
Tehlikesini yaþýyorum orta çaðýn.
Tam bu zamanlarda gölgen evimin ocaðýna düþer.
Çoluk çocuk otururuz hüznümüz piþer,
Pay edemem hiç birine.
Sonra hepsi teker teker küser.
Fukaralýk iþte aþýmýz piþerken baþýmýza atýlýr.
Kafamýz eðik gezerken,varsa bir lokmamýz ona çatýlýr,
Adem varlýðý doðurdu,Havva’ya ne kalýr,
Görende varlýðý anadan doðdu sanýr.
Herkes gitse bile o bizle kalmalý,
Herkes iki lokma yese bile bizim ki bakmalý,
Herkes avucunu doldursa bile,bizim ki uzak durmalý,
Haramýn tadý daha tatlý olur,dili yanmamalý.
Aþk zaten arada uðrar bize,
Öyle her dönencede geçmez,
Ölüm gibi keskin olsun isterim düþmesin söze,
O zaten aðýzlarda gezen aþký sevmez,
Yokluk varlýðýn gözüdür.
Sen göremesen bile o görür.
Demlenmesi gereken duygular örülür.
Ademin a’sýný rehin aldýlar
Yaklaþmayýn yoksa ölür!
Bismillâhirrahmanirrahim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Şimdilerde. Elbette madam. İpsiz. Geceler utansın. Büyük ikilem. Hoşçakal. Masumiyetsiz. Muhteşem yüzyıldım. Beyaz bilyeler Yad eller dünyası.