köyzedeyiz iþte felaketzedelik gibi bir þey deðil köyzedelik hiç deðilse köylülük üzerine hikayelerimiz vardýr askerlik muhabbetleri gibi koç, beygir, köpek hatta pelvan güleþ üsdüne,
iþin aslý böbürleniriz köyzedelikle ekin ekmenin kutsallýðý vardýr bir yüreklerimizde oysa; sanayideki zurnanýn son deliði iþçilik için bile, olmadýk, onursuz birilerinin inayetine sýðýnýrýz nedense
bebeklik, çocuklukla arefe, bayramý da toplasan üstüne yýllýk izinleri de koysan ömrümüzün üçte biri bile deðildir oysa köyde geçen kýsmý ömrümüzün
ancak; þehirli de olamamýþýzdýr bir türlü belki kabul edilmediðimizden ya da ister beceremediðimizden, ister istemediðimizden neye sayarsan say.. ama gerçek deðiþmiyor netçe itibarýynan; sapýna kadar köylüyüz vesselam köydekilerce kabul edilmese de
damarlarýmýza iþlemiþtir köylülük; insanýn art niyetsiz, dürüst, garibanýný severiz aslýnda hiçbir iþimize yaramamýþtýr dürüstlük kaç defa bu yüzden bin piþman edilsek de þeytana uymaya ahdetsek de vazgeçemeyiz..
“birinin hakkýný yediðimizde çoluk-çocuðumuzdan çýkacaðý”na ikna edilmiþizdir o yüzden dua ederken bile çocuðumuz kazansýn diye dua torpille olmazsa “parti ganalý” ile iþe girmesi hususunda kýç yalamaya gönlümüz razý gelmemiþtir.
insanýn, insan gibi insan olanýný toprak gibi topraðý dereden bile aksa suyu daðýn baþýnda da olsa tertemiz havayý köydeki gibi olmasa da kekiði öyle çaymýþ, kahveymiþ kekik içer gibi içemeyiz rahat deðildir içimiz
bir þeyler kutsaldýr bizim için ömür, toprak, su ve hava
ve ekmek, ekmek veren el ekmek hem kutsaldýr hem vazgeçilmez aþsýz olabiliriz belki de ekmeksiz asla!
ekmek; sürüp tarlayý tohumu yeþertmek yarýnlara ekmek olacak unun buðdayýný baþak verecek ekinin tohumunu bu günkü ekmeðimizden keserek ekmektir hatdizatýnda
dikip, sulayýp, budadýðý aðaçla birilerine bir solukluk , yorgunluk gölgesi ikram eden kulu yaz gününde serin akan bir pýnardan yüzüne su çalmakla bu suyu yolcuya yakýn edenin mutluluðunu yaþamasýna vesile olacaksýn
ya da suyu bir yol üstüne ulaþtýracaksýn doðmak yaþamak deðildir geceye ay olmalýsýn sabahýn güneþi bir gül için deðildir.. insan olunmaz ömür sürmekle dünya ýsýnmaz bir sen gülmekle varlýðýnla yokluðun farklý deðilse ha gelmiþsin, ha gelmemiþsin kime ne?
"bak þu bunar ne güzel su içecek tasý yok kýrma insan kalbini yapacak ustasý yok"
DÝPNOT soðukluk: yenilince serinlik ferahlýk veren yaz meyveleri solukluk: nefeslik, dinlenme yeri soluk almak; dinlenmek ’bak þu çeþmenin haline, su içecek tasý yok; kýrma kimsenin kalbini, yapacak ustasý yok.’ Hz Mevlana
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.