ELENİ

( ’ resimlerimize bakýyorum da
yüzün renksiz, nasýlda yorulmuþsun,
acý dolu gözlerin, çaðrýyý bekleyen gökyüzünde iki bulut gibi
gitmek için ne de acele ettin ’ )

çýðlýklar kopuyor kalbimin en suskun yerinden
o baki tahtýndan duyabiliyor musun sesimi Eleni

ey gözyaþlarýmýn suladýðý taze fidaným
ruhumda açan gönlümde tomurcuklanan nazenin çiçeðim
kalbimde sonsuzluða kadar parlayacak incim
sen ey dualarýmýn sebebi gittin ya koyup beni bir baþýma;
denizler denizlere koþtu, daðlardan daðlara rüzgârlar uçtu
bütün yangýnlarýn bütün külleri bana savruldu;
saðanak saðanak yaðdým yitikliðin çölüne
sensizliðin çöllerinden geçiyorum
çýðlýðýný büyütüyorum yüreðimde sessizliðinin

( ’ o öðleden sonralarýný hatýrlýyorum da
çýt çýkarmadan otururdun yanýmda,
sadece bana bakýp gülümserdin’ )

gülüþün güneþin yüzünü güldürürdü
þimdi son bakýþýnýn vedasý yýldýrýmlar düþürdü göðsüme
ýþýklara mir’at oldu adýn Eleni

bu yaz da ektiðin çiçeklerin, hüzünle açacak kapýmýzýn önünde
içlerinden kan kýrmýzýsý bir gülü koparýp
duvara asýlý resminde savrulan saçlarýna taktým Eleni





kim bilir, nasýldýr gecelerin topraðýn koynunda
geceler soðuk, geceler karanlýk
nasýl figan eyler mezar taþýn
bir vakit bedenin doðrulmak istese de kabre mührün vurulmuþtur artýk
tebessüm buyuran al gonca da olsa yaþýn ah Eleni





acýlarýmýn caný yanýyor bir an unutunca adýný
geliþin bir taze bahardý
gidiþin hüzünlü bir sonbahar;
þimdi baharlarýn hasreti adýn
’yitikliðin bu þarkýsý’ baþka nasýl söylenir Eleni
baþýboþ bir buluttan sarkan iplikler düþleyip
sallanmak istediðimiz salýncaklarýn boþ sallandýðý sýcak yaz günleri
rüzgârýn hüzünlü bir fonla adýný fýsýldayýþý acýtýrken yüreðimi





sokak lambalarýna yediriyorum hýçkýrýklarýmý
akþamlarý yalnýzlýðýma soruyorum, nafile
sesin gelmiyor Eleni,
artýk güneþ de ýsýtmýyor, gülüþler dolaþmýyor yüzümde
ne zaman aynada aksine dalsam
boðazým düðümleniyor, konuþamýyorum





her yerde sana ait bir þeyler var Eleni
masanda, çekmecelerinde, kitaplýk raflarýnýn arasýnda
kesilmiþ saçlar, notlar, fotoðraflar;
yanaklarýnda dört mevsim badem çiçekleri
yataðýnda, balkonda, giysi dolaplarýnda
terliklerin, hiç giymediðin pijamalarýn
mutfakta mavi çiçekli porselen bardaðýn
hepsini kaldýrdým kalbimin derinliklerine
ortalýkta kalýrsa sanki onlar da aðlayacak





benden kalan ne varsa bakýþlarýna
hasrete bürünmüþ, bilirim öylece yatar içinde
sessiz aðýtlarý, elemleri katarsýn ya özlemlerine,
ben de iþte öyleyim buralarda Eleni

sevgiler ölmez derdin;
ben yaþýyor muyum þimdi Eleni...










Sosyal Medyada Paylaşın: