içimde kendini aramaktan yorgun düþmüþ bir çocuk aðlýyor kifayetsiz sözlerin ardýndan su gibi akýp gitmiþken zaman sen ben biz ne hayaller kurmuþtuk hiç aklýna gelir mi ? bir gonca gül misali yenik düþmeden çok önce rüzgarlara
oysa ki ay her gece bizim için gülümserdi denizin karanlýk sularýna gölgeler kendi yalnýzlýðýndan düþerken usul usul avuçlarýmýza ve gün ilk bizim penceremize her gün yeni umutla doðardý secdeye dururken dualar sen bütün ezberlerini bozardýn yavaþca ve susardýn sonrasýna hayata dair bütün baðlantýlarýný sil baþtan kopardýkça
ve karanlýðýn yüzüne ay tebessümlerini salardý inatla dudaklarýn yeniden vardýkça dudaklarýmýn hýrçýn kýyýlarýna gözlerim keder bulutlarýný aðýrlardý zamansýz ve riyasýz ve ben hangi geceyi aðýrlasam elinde kucak dolusu keder taþýrdý ve sen susardýn þimdi ben sukunet nöbetlerini alýyorum dudaklarýndan
biliyorum ki... ferasetli cümlelere yaslanarak sana sevda mý anlatmak boþa
ay/su karlý bir istanbul akþamý iliklerine kadar buz kesmekte bütün duygular
Sosyal Medyada Paylaşın:
ay/su Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.