Her Yazdığım Şiirin İçinde Seni Özgürce Seviyorum

Neyin bedelini ödüyorum ki, anlamýyorum
Gün geceye dönerken, karanlýk odamda
Seni düþünüyorum, yine
Saat sabahýn 5’i olmuþ...yine gördün mü ?
Uyku tutmuyor, bir türlü
Sen yanýmda olmayýnca, ellerimi tutmayýnca
Sersem sepet öylesi dolaþýyorum


Ýçinden çýkamýyorum, yaþam öyküsünün
Her yazdýðým þiirin içinde seviyorum seni özgürce
Öyle çok isterdim ki baþýmý omzuna koyayým
Saçlarýmda gezinsin, parmak uçlarýn
Eteklerim fýrfýr dönsün sevinçten
Baþýmda kelebekler uçuþsun ....pýr pýr diye
Ben her gece seni içeyim aþkýn çeþmesinden,
Ýçer gibi kana kana ...


Hepsi hayal ... uyanýkken gördüðüm düþler
Ne yaparsam yapayým yaþam seni sunmadý ki bana
Oysa ki hazýrdým, ben
Aþkýn sofrasýnda hep seni bekledim ...


Þimdi bardak boþalýrcasýna yine yaðmur yaðýyor
Gök gürlüyor þimþek þakýyor...
Ben yine korkuyorum ki
Sen yanýmda yoksun diye


Ne olursa olusun, hep senin gelmeni bekleyeceðim
Yýllar, geçecek belki .... karlý, tipili, boranlý ...


Yýldýzlar göz kýrparken, denize yakamoz yansýrken
Hep hayaline sarýlacaðým,
Sesim belki ulaþmayacak sana dönüm dolaþýp
Kendimle kaldýðým baþ baþa noktasýndayým


Bir gelseydin, yüreðinde beni hissedip
Yüzümde ilkbaharýn en güzel çiçekleri açardý ...
Ýnan bana ... iþte hayatýmýn manasý seninle anlam kazanýrdý...


Sosyal Medyada Paylaşın: