Bu kadar

Bizim savaþlarýmýz dört duvara kitlenmiþ, lal bakýþlarýmýzda gizemliydi

Hiç kurtuluþ umudu düþünemedik
Ölümle pençeleþirken
Korkuyu ezberledik
Çok çocuktuk üstelik
Küçücük minik

Asýrlardýr uçurumun ucunda
Yaþamayý belledik
Ellerimiz hep toprak koktu
Elbette aþýndýkça zaman
Çizgiyi ezberledik

Benliðimiz un ufak
Sorun sayýsýz
Net belirgin

Çekerken el etek yangýnlardan
Külümüzle eðlendik
...

Yarým asýrdýr baðýrýyor mýsralarým

Yaþamýn kýyýsýnda
Elimde þiir

Þimdi acý versede
Yazarken ifadeler

Hiç bilmedim
Tanýmadým
Görmedim
Duymadým

Baþka özgürlük

Mahçup hal bu
Ýbretlik davalar sürgün yüreðime
Sürgüyü çekmeden
Sürüp gidemiyorum
Üstüme devriliyor daðlar

Ah o daðlar
Yaz yaz bitmiyor

Sükut ver, ya rab

Huzur ver

Ver iþte ver

Büyük olan sensin

Gecenin keþmekeþinde
Karmaþýk ataþ gibiyim

Yarýný sevabýna
Hayýrlara vesile kýl
Kullarýn eþit olsun

Bende, þiir yazmayayým
Bu kadar 😏


Sosyal Medyada Paylaşın: