Mutluluk Ben'im

-Mutluluk Ben’im-
...
Asma yapraklarý deðerdi goca anamýn penceresine, ve o renk cümbüþünün
içinde hasat zamanýný özlemle ve heyecanla beklerdim cocukluðumda.

Þimdi ise hazan yapraklarý kalbimin
sessiz türküsünde kulaklarýmý týrma-
larcasýna yankýlanýyor,
solgun rengini kaybetmiþ bahçemde.

Derme çatma yapýlan kamelyanýn
altýnda ellerim/ayaklarým ve hatta
bedenim üþüyene kadar güneþin
keyifsizliðine inat, aðaç kütüðünden
yapýlmýþ oturmalýkta yalnýzlýðýmý
dinlemek bana huzur veriyor artýk.

Yýllar yýllarý kovalarken birde yüreðinin
kalabalýðýyla tek baþýna kalýnca yalnýz-
lýðýn farkýnda olamamak her kese
nasip olmayan bir duyguyu yaþayýp
kendi hallerime bile þaþýrmama neden
oluyor.

Demem o ki mutluluðu fazla uzaklarda
deðil çok yakýnýmýzda kendi içimizde
aramak gerektiði hususu belleðimi
okþuyor yani.

Aramak/aranmak hiç bitmeyecek
mutlu olmak için,
öyleyse uzaklara gidip yorulmaya
hiç niyetim yok.
Mutluluk hep içimde.

"O" hep yanýmda ve düþüncemde
olduðu sürece ben benim.!

Ben mutluyum,
"O" nun’la yada
Ben’imle.!

Sevil Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın: