Sessizliðini bozmuþ orada Tren istasyonu Bir bavul Herkes unuttu onu Orada kalmýþ Orada kendi kendine Takýlmadan bendine Orada sensizliðe dalmýþ Öyle fakir bir hali vardý Zavallý Öyle mahzundu Öyle uzundu Hikayesi Kendi kendine yaþamaktý gayesi Zaten buydu hayatta payesi Öyle kaldý zihninde
Bir kalbi vardý Durmaz küserdi Konuþamazdý Alýþamazdý Gülmezdi Üzülmezdi Aðlamaktan zevk alýr Hep yalnýz kalýr Sessizliðini bozduðunda Sokak sokak gezip tozduðunda Unuturdu her þeyi Mutluluk buydu Elinde sonsuz kitaplar isterdi Okumazdý hiç Ama çok severdi okumayý Þiir yazardý Tembeldi Yaþamayý bilmezdi Anlýk yaþardý Bir öðün yemeðe unuturdu her þeyi Bir müziðe Bir gözyaþýna Her þey ona kafiydi Yaþam saðcý solcularla dolu Ona bakýnca hepsindendi Menfaati için hepsinin içine girdi Yedi içti yatacak yer için onlarla kaldý Kalmýþ her þey orada Kaldý her þey aynýsý gibi Ýçi hiç deðiþmedi Namaz da vardý vardý Ýlahi de vardý Arabesk de vardý Gece uymayý hiç sevmezdi Sabahlarý tembel tembel yatmayý Hiçbir þeye deðiþmezdi
Sosyal Medyada Paylaşın:
süleyman yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.