aþktý zamansýz filiz veren dalýmda ayazda kurudukça ben gülümsedim imkansýzlýðýn gözlerine bakarak bu yok edici yangýndan her kurtuldum dediðimde sen gönül ocaðýma attýðýn tatlý kelimelerle yangýný körüklemeyi seçtin bense gözyaþlarýmla söndürmeyi.
sus þimdi kör bir kuyuya attýðýn taþtan medet bekleme ses gelmez dibini boylamadan týpký bir kadeh rakýnýn dibine vurmasý gibidir sessizlik bütün müzikler saba makamý bir hýçkýrýk düþse yere çatlar o anda taþlar.
ellerim baðrýna gömülü ne çok özlemler çýkmak için çýrpýnýr bir bilsen kilit vurdum aðýzlarýna arada yatalak bir hasta gibi inliyorlar sadece inledikçe bir parmak sabýr basýyorum dudaklarýna susuyorlar susmaya alýþkýn her kimsesiz gibi adresi belirsiz mektup pullarý gibi yapýþmýþ dünyanýn her yerinde acý ayný renksiz anason tadýnda çarptýkça çarpýyor yüreðimi bir yudum su yetecek beyazlatmaya tüm karanlýklarý ama ben sek içerim acýyý.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.