Gidince unutur mu insan sevdiðini? Gözden ýrak olan, gönülden de ýrak mý olur? Þarkýlar O’nu söylemez, þiirler O’nu yazmaz mý artýk? Yaþanmýþ güzelliklerin anýsý yeterli sabrý vermez mi beklemek için? Gelecek güzel günlerin hayali bile yetmez mi mutlu olmaya? Ummadýðýnýz anda gelen bir telefon, birkaç satýr da olsa bir mesaj rahatlatmaz mý insaný? O’nu özlerken, kokusu duman duman tütmez mi burnunuzda? Gider bir gün O, geldiði gibi... Ve siz hayatýnýza devam edersiniz yine... Ama bir eksikle... Yüreðiniz de O’nunla gitmiþtir artýk... Ne gün ayný batacaktýr Ne çayýn tadý ayný olacaktýr. Hiçbir þey eskisi gibi deðildir.
Ta ki O dönene, ta ki Ýstanbul varlýðýyla þenlenene kadar... Sosyal Medyada Paylaşın:
hatice nayır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.