Gün gelir... Koca þehrin demir ve betondan baþka bir þey olmadýðýný anlarsýn. Ve aþk körebe oynamaya benzer bir süre sonra. Uykularýn kaçar. Daha çok sigara içersin. Ve her zaman aðlamaya bir sebebin olur. Elbet o gün de gelir diðerleri gibi. Bana sorarsan günlerin gelmesi bile artýk bir saçmalýk. Doðan güneþi parlayan yýldýzý bile deðersizleþtirdik. Suyu beðenmedik elledik. Unu beðenmedik eledik. Aslýnda hepimiz yaþadýðýmýz bu hücrelere para verdik. Ve kendimize hücreler aldýðýmýz için sevindik. Þimdi son bir ateþ kaldý tersten doðacak. Ve bir kapý kaldý kapanacak. Sonra belki niceleri açýlacak.
Gün gelir. O gün de gelir. Elbet o da gelir diðerleri gibi. Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.