Dilim lal, Gördüðüm hayal bana bugünlerde. Sebepsiz oldu her þey Birdenbire. Hüzünlüyüm iþte, Sebepsiz yere…
Geldi hüzün kuþlarým Dizi dizi dizildi. Söyleyin bana: “Siz hepiniz, Nerden çýktýnýz birdenbire? Hangi ýssýz daðýn kuytusundan? Hangi aðacýn koynundan? Çýktýnýz karþýma birdenbire.”
Aniden ruhumun derin köþelerinde bir yerlerde, Rüzgar bir pencere açtý. Kalbimin vakitli vakitsiz açan Rengi solmuþ hüzün çiçekleri Fýrlayýp etrafa saçýldý.
Hayat yavaþlamýþtý sanki, Öznesinde ben yükleminde hüzün. Nedendir bilinmez ama Günün en aydýnlýk vaktinde Güneþ tutuldu iþte.
Hayallerim ve ben birlikte, Asýlmýþýz küreklere Gönül sandalýmda Issýz bir sahilde Hüzün okyanuslarýndayýz bugün…
Leyla GÜNEÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
leyla güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.