Yine kendimi kayýrdým
Sevme alýþkanlýðýmý üleþtirdiðim
Her uçurumdan savrulup
Kelimesi kelimesine intihar ettim
Þimdi þeklen gülümseyen güneþliliðin
Denizine dalýyormuþ gibi bir kýyýyým
Alýn terisi olmayan uykulardan
Biri diðerine ulandýkça büyüyen
Tatsýzlýk yani ölümlenmek
Yolunda deðilmiþim de
Bir cerehatcasýna gözeneklerimden fýþkýran
Aþk misali ucuzlatýyorum hayatý kendime
Ben bilmiyorumun mýknatýsýyla
Çöreklenen merakýmýn her metaýný
Çeliyorum aklýmca
Susup konuþmayý hallenerek
Biz çok kimseyiz birlikteki yalnýzlýklarýmýzla
Devasa umutlarý yenmiþliðimiz var
Ýnanmýþlýðýn kýnýndan çýkmak cürretiyle
Kendimizi bulup hakikatlenerek
Daha naif
Daha zaif bir inancýn kýnýna girmiþliðimiz var
Þüphe gibi kýþkýrtýlmýþ bir aþkla
Say edip seveceðimiz var
Azý alýp azaltanýn
Çoðu verip çoðaltanýn
Dünyalýðý gibidir nefes ya
Ýþte ben þimdi heran ve muhtemel yarýnlarda
Kendimi bu hevesin içine sarkýtacaðým
Kimsenin dalýna tutunmadan
Taþýna takýlýp düþmeden
Rüyasý olup ýþýmasý olmadan
Herhangi bir nemenemliði
Giyinip kuþanmadan ölebilseydim
Yada olabilmeseydim hiç ah
Bir günah kýpýrtýsý olmayacaktý varlýðým