Deðme dedim AÞK gönlüme. Girme dedim mabedime. Ne yüreðim seni kaldýracak kadar büyük, Ne dünyam tüm zamanýmý sana verecek kadar küçük. Ben ki; ruhumu davama adamýþken, Ben/den öte BÝR/liðe uzun bir yol almýþken, BÝR/lik için öz/ümü ateþe atmayý hak bilmiþken, Girme ansýzýn mabedime, Yýkýp dünyamý zevâl verme mücadeleme ...
Ey AÞK!
Seni zorlukla unutmuþken yapma, Yüreðime tekrar girip kendini hatýrlatma. Yaktýðýn ateþi söndürmüþken ateþe kor atma, Senden bu denli korkarken küllerinden doðma. Ýncinmiþ olan benliðimi daha fazla yorma. Ýsmin bile beni benden ederken, Cisminle hayatýmýn merkezinde durma. Ben zaten yitik bir yürekken, Beni hiç/liðe boðma.....
TÜLAY YILDIRIM EDE Sosyal Medyada Paylaşın:
tülay yıldırım ede Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.