Ankara

Ankara þahitti hislerime,
Kýzýlayýn kaldýrýmlarýna düþen göz yaþlarýma.
Ankara dert olmuþtu gençliðime,
Hazýrlýksýz yakalanmýþtým,gurbet sýnavýna,
Stresten saçlarým dökülmeye baþladý,
Henüz on altý yaþýmda.

Rüzgarýndan,soðuðundan nefret etmiþtim,
Çünkü dudaklarým çatlamýþtý,
Seyyah þifayý fena kapmýþtý,
Ve ilk defa ben hastaydým,
Annem ise yanýmda yoktu,
Beton þehir Ankara,beni çok korkutmuþtu.

Yüce Allah’a ise dualarýmý,
Namaz sonrasý,
Koca tepe Camisinden gönderiyordum.
Bir çay bir simit ve de kurtuluþ parký,
Bu hatýralarýn birikimi çocukluðum,
Hiç unutur muyum.

Kimse ismimi doðru söyleyemezdi,
Kimi Akif,
Kimi Vakýf,
Kimi Vagýf,
Kimi ise Veycýp,
Ama Vagif bir türlü olamadýk,
Lakabým ayýptýr söylemesi,
Altýn çocuktu,
Böyle uygun bulunmuþtu.

Sorarlardý bazen memleket neresi,
Gürcistan derdim,inanmazlardý.
Pasportumu gösterirdim.
Nasýl böyle güzel Türkçe konuþursun?
Borçalý Türküyüm derdim,tanýmazlardý.
Ýþte buna çok üzülürdüm.

Ankara,ocakta,
belki bir daha,görüþürüz.


Vagif Seyyah Hüseynov

Fotoðraftaki beyaz tenli,zayýf ve solda ki olan benim :)) yýl 2006 Gazi Üniversitesi



Sosyal Medyada Paylaşın: