olaðan üstü günlerin acýyla þýmartýlmýþ çocuklarýydýk; hep bir filme konuydu hayatýmýz içkin bir roman senaryosu iyi oyunculuðu kötü vuslatsýz sevdalar düþerdi payýmýza...
þehri uyandýran kurþunlarýn dövdüðü gecelerde ilmek ilmek iþlenirdi hüznün mintaný deþilirdi kör kuyu deþilirdi hiç durmadan o onulmaz yaramýz vahiyle sýnanmýþ bir þey olurdu bu yaralý ömrümüz...
gitmeye yeltenirdik bulunmazdý ardýmýzdan bir tas su dökenimiz savrulan gazellere dönerdik her þey içimize ellerdi ve biz hüznün hem yüreðini hem aciliyetini öðrenirdik boyuna...
yaðmurlara öykünmeyen ne vardý sevgili damarý çatlamayan çatýsý akmayan ne vardý sahi sevdaya dair atlaslarýn imlemediði nehirlerin yol haritasý getirmediði mintanýmýzdan çekiþtirirdi gitmeye yeltensek iliklerimize iþleyen aþkýn o çýplak gökyüzü...
yalnýzlýðýmýz yaðlý boya bir tablo keskin bir jilet kesiði bir hançer yarasý bir kurþun darbesi gibi kalýrdý kalbimizde ve tenimize yapýþýrdý halkýmýzýn kýlcal acýsý
sokaklar azarlanýrdý avlular tartaklanýr kuþlar ürkek çocuklar ölü hep çýplak kalýrdýk sevgili hep yalnýz hep öfkeye ayarlý örfe duyarlý
ne vakit bir þarký ýslýklasak baþka diyarlardan baþka bir sarý baþka bir kýrmýzý baþka bir esmer uyandýrsýn diye dünyayý miraç tan dönen sessiz çýðlýmýz tartaklanýr taþlanýrdýk sanki içimizde kanardý Taif mahzun bir ankara tutup bombalar yaðdýrýrlardý üstümüze kalakalýrdýk uçurumlarým dibinde kaçak çay lekesi gibi silinmezdi hiçbir yaðmurla içimizdeki Roboski
dizkapalarýmýzda taþýrdýk barýþýn ve sevdanýn saðalmaz acýsýný kim öptüyse de hiç iyileþtiremezdi bizi... Sosyal Medyada Paylaşın:
Rampaların Ustası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.