Sahipsiz bir þehirdir ardýndan ýslak bakan Lambalardan süzülen yalnýzlýk türküleri Hüzünler þimþek olur gece ayazda çakan Sevda üstüne yaðar yaðmurun öyküleri Çamura bulanýrken kalan ayak izleri Rüzgar alýp götürür yarým kalan sözleri.
Bir gidiþi anlatýr vitrinlerin ýþýðý Soluk caddeye vuran ayrýlýk libasýdýr Ay ýþýðý avutmaz güne küsen aþýðý Sevda cenderesinde sýkýþanýn yasýdýr La havle çeker gözler Rabbim inna sabirin Bu gönül yatar elbet en derininde kabrin.
Uzun sürmez zamanýn ayaklarý çarýklý Sürüyerek gelse de kurtuluþu müjdeler Baþ ucuma yerleþen mezar taþým varaklý Dokuz tahta kucaklar toprak altýnda beler Kimse saramaz derdin bahtý kara meczubu Býrak yýkýlsýn artýk ardým sýra bu tabu.
Gidiþinle sýzlarken gönlümün kemanesi Þimdi kuruldu çoktan akortsuz bir tel gibi Gözlerimden düþerken kara inci tanesi Sürüklendi þehir de baþýboþ bir sel gibi Viran olan sevdanýn gözlerinden öpüldü Geride kalan þehir artýk kýzgýn bir çöldü.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.