duruyordum beyaz bir sayfanýn önünde bir yandan soluyordu gül rengi sevdamýn inatla mavi mürekkeple yazýyordum adýný mavi bir kuþ havalanýyordu göðsümden mavi iklimlere flu bir öykü þimdi içimdeki yuvadan çoktan uçurduðum, yýrtýp attýðým sayfalar gözyaþlarýmýn damýttýðý günlerim yaþanmamýþ hiç açýlmamýþ beyaz sayfa
okundu ve iþlevi bitti gördüm küllerini anýlarýn öyle bir hançer sapladý ki acýsý yeniden doðurur beni sanki hiç ölmemiþim gibi kalemi alýrým elime ten ölür ruh kalýr derim ten ölür ruh kalýr her gün yeniden kurulur bir sofra yeni hayata yeni sevdalar oturur
vefa beklemem hiç kimseden sevgi benim elimden çýkar senin eline ulaþýrsa gül olur
09. 10. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.