Ne tavana yükselip tabana düþüyorum
Ne sýcaktan kavrulup ne donup üþüyorum
Ne bir þiir dizesi gelir ziyaretime
Ne batan paslý çivi zarar verir etime
Ne atýlan koca taþ gelir deðer baþýma
Þu anda gülüyorum akan her gözyaþýma
Ne coþup sele dönüp yataktan taþýyorum
Ne garip bir kulmuþum kendime þaþýyorum.
Sanýrdým ki kendimi yeþil fýndýk dalýyým
Anladým ki sonunda dal altýnda çalýyým
Görmemiþim yýllardýr meðer bakarkörmüþüm
Kalemimle kendime ne tuzaklar örmüþüm
Yýldýzlar arasýnda seyyah olup gezerdim
Sabahýn niyetini karanlýkta sezerdim
Görmediðim daðlarla ediyorken hasbýhal
Ayýplamýþ meðerse gökte parlayan Zuhal.
Ne gam çekip üzülüp ne gülüp coþuyorum
Ne var olma derdiyle durmadan koþuyorum
Ne uykumu bölüyor akýp gelen heceler
Ne kâbus doðuruyor yastýk üstü geceler
Nefes alýp verirken döndü hayat mezara
Nereye koyacaklar hep susarsam kazara
Mavi yeþil haplarý midemde taþýyorum
Yaþamak denir mi ki ölmedim yaþýyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
AFFET BABA DESEM Kİ... KARA GÖZLÜM YAKARIŞ RİCA EDERİM BAYIM HEY BİNGÖL, YAYLA DERE! SAÇLARIN, AH O SAÇLARIN! SARMAŞIK VEZN-İ AHAR MEHMET’İM