nasýl eski bir demden düþtüyse gölgemiz ayaklarýmýz bundan öteye gitmedi eski adlara baðlandý yalnýzlýðýmýz yaðmura çerçeve yaptýk ya göz kapaklarýmýzý gözyaþlarýmýz ayrýlýða müzmin hapis... biz mevsimleri ayraç yaparak her seviþimize yeni okunmalar bahþettik aþka sokaklardan çekilir çekilmez üþümemiz üþenmesiziz anýmsatmaya çýplak dallý aðaçlarý ilk ýþýklara sevdalý böcekler hâlâ sarhoþ saçlarýmýzda resimler baþucumuza küs biz küsmeye küsüz küsuratsýz yitiðiz gecede ve ya bir eksik ya bir fazla sabaha devamýmýz..."
"zamaný bana olan uzaklýðýnla ölçüyorum ya doðmamýþým ya ölmüþüm uzaklýðý ölçüyorum bana tanýdýðýn zamanla ya gelmemiþsin ya gitmiþsin farklý adreslerde hep ayný eve girmek gibiydi bu ömür yolculuðu ya da ayný adreste hep farklý bir evden çýkmaktý sonsuz bir ölüme kendi notalarýný unutmuþ bir þarký gibi aðlýyorum yollarý deðiþmiþ son köyde beni söylemeni arýyorum þimdi sesi en uzun rüyada..."
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.