geceye hasretti sabýr ve ateþ suya sevdalý sokaklar uykusuz ve çocuklarýn yokuþu týrmanmasý kadar kaygan sulanmýþ bir çiçek kadar mahsun unutulmuþ bir yolcu valizi gibi kimsesiz
hangi yaðmur yýkardý yalnýzlýðý aðaçlar hüzünlendirirken güzü ve yapraklar rüzgarýn attýðý yerde binbir çiçeðin güzelliðini ararken arýlar avuç avuç mutluluk dolduruyordu oysa kovanlara ve güzellikler örülmeyi bekliyordu biryerlerde
yalnýzlýk sadece kendisiyle hemfikirdi dilden damlayan acýlar zorluklarla
sicili bozuk susamýþlýklar dert yanýyordu türkülere güneþin südünü saðýyordu bir kadýn eli özgürlüklere
yýlký atlarý nefesleri göðüslerine sýkýþýk kocaman toynaklarýyla hüzne koþuyordu sevdalarýyla unutulmuþluklarýnýn peþinde geceye veda ederken sessizliðe doðuyordu gün 30 Eylül 2015 / Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
osmanesat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.