Saçlarýn takýlýyor hayallerime. Önümü göremiyorum. Ýçimde tekin olmayan sualler. Dipsiz boþluklarda kayboluyorum. Adýný anmak yasak kitaplar gibi suç! Gözlerinden okuyorum...
Her gün biraz daha ölüyorum. Alýþtým sayýlýr bu gitgellere. Yaþamaya olmasa da ölüme doyuyorum. Her an yeni bir defter veriliyor meleklere. Onlar yazdýkça ben yazamýyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ibrahim ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.