annesinden saklý sokaða çýkmýþ oyun arkadaþýný bulmuþ çocuk gibi
az garip, az hüzünlüydük þairliðe özendik þiire bezendik ben yazardým sen okurdun neden severki insan, görmeden sormadýk sormaya gerek duymadýk sadece vardýk zamaný unutur gülümserdik
hiç mektup yazmadýðý mektup arkadaþýyla dans eder gibi yazýp iki satýr hatta yazmadan bile
gülümserdik indirip aþkýn peçesini mahrem çok derdik aþk için yola çýkýp da aþk için yoldan çýkmayanlara el sallar
gülümserdik
boþ aný çok, hoþ aný az angarya günlerde hayat durmazdý biz dururduk bakardýk kim var kim yok hiç uslanmadý içimizdeki haþarý çocuk bez bebeðimiz yanarken bile
gülümserdik
ne cam kaldý kýrýlmadýk ne de dal oysa topumuz da yoktu bahçemiz de özgürdük hayal kuracak kadar deðiþken dünyamýzda deðiþmeyenlere inat geçip gökkuþaðýnýn altýndan geçemeyenlere
gülümserdik
Sosyal Medyada Paylaşın:
Simsiyahım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.