AŞK-I SAFRANBOLU
Her yaný tarih kokan cennetvari bir þehir
Baktýkça hatýrlarým hâlâ çocuk yanýmý
Ne mutsuz oldum ne de gözyaþým oldu nehir
Orada doya doya yaþadým her anýmý
Yýllar var ki uzaðým bu gönlüm divanedir
Aklýmda cumbalý ev, önünde tahta sedir
Bunun adý özlem mi, aþk mý, sevda mý nedir
Tarifi mümkün deðil, öylesi zor tanýmý
Oradan ayrýlalý ne bahar bildim ne yaz
Sanki mart alev alev, haziran bana ayaz
Albümümde tozlanmýþ, yýpranmýþ siyah beyaz
Resmine bakmak bile kaynatýyor kanýmý
Bu ölü topraðýný üstümden atmalýyým
Tutup beni yeniden hayata katmalýyým
Yeter bunca hasretlik, vuslatý tatmalýyým
Bitmeli bu yolculuk, bulmalýyým han’ýmý
Gidip komþularýmýn kapýsýný çalayým
Yine eskisi gibi muhabbete dalayým
Geriye dönmeyeyim, bir ev tutup kalayým
Safranboluda alsýn Rabbim benim canýmý.
Aþkla yazdýðým bu þiiri güne layýk gören edebiyatdefteri seçici kuruluna teþekkürler, herkese hayýrlý bayramlar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(Mustafa Çetiner) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.