Böyle zaman da düþer ateþ tenine Gecenin ýslýðýnda adýmlarsýn acýlarýný Yoksun alaz kýrýntýsý dökülür eteðine Meçhule doðru giden gözleri düþer aklýna Gün ortasýnda çýrýlçýplak
Soyunmuþ gök/ yüzünde sönünce sokaklar Patlayan mýsýr tanesi dudaklarýna dokunur dolunay Yelesini savuran yýlký at hýzýnda kýzýllaþýr sonbahar Ýþte öyle zaman da derisini deðiþtirir toprak
Her son ve bahar Çekinik tohum kadar suskun, Kuru incir gibi boynu bükük, Kýrýk kalp yorgunluðun da hasta Ýhanet kadardýr ölüm.
Ve gün gelir
Dört kollu dünlerini taþýyýnca omuzlarda Dilsiz söylemler dikilir kefenine
-Ey sevdaluk sevdaluk- “Nazým” la sustu vatan Ýþte böyle bir günde uyuma artýk kalk ATAM.
Þiir yoldaþlýðýnda bana eþlik eden SEÇÝCÝ KURULA ve tüm ÞAÝR dostlara teþekkürler.
Ümmü AÞCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ümmü AŞCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.