Ah Zerya , hangi yol sana çýkar hangi þehir tanýr seni ? saçlarý uzun ve siyah galiba sonbahardý hava nemli mi nemli ölmekten korkuturdu beni farkýnda deðildi belki ama hala çocuktu aþk denilen savaþýn ortasýna düþen gelincikti.../
siyah mýydý gözleri yoksa kýyýlardan uzakta deniz kadar mavi mi ? mecnun sevdalarýný bitiren hançer keskiniydi elleri.../
Zerya, korkuya kapýlýp yakma kendini ruhunu dara çekme kirpiðini kaçýr cellat gözlerden akrepler peþine düþmeden..../ acýlar büyütmüþ seni Zerya, eskidikçe derinleþen acýlar Sen Ey ! hüznü avuçlarýna dolduran mülteci ve kýrgýn kadýn, gül bahçelerinde yürür ayaklarýn dalgalý saçlarýn uzanýr topraða her Aþk Mecnun yaratmaz ve her Leyla cennet baðýþlamaz.../
A.Olgun Yeþilyurt Sosyal Medyada Paylaşın:
ARİFOLGUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.