Sabah seher vakti uyandým erken
Bakýndým etrafa yoksun yiðidim
Kuþlara sen diye günaydýn derken
Silmedim yaþýmý aksýn yiðidim
Ýneði saðarken ananý görsen
Bir gözünde bacýn diðerinde sen
Perdede nakýþsýn halýda desen
Öyle bizimlesin çoksun yiðidim
O günü unutmam haberin geldi
Künyeni uzatan titrek bir eldi
Gözlerimden akan yaþ deðil seldi
Baðrýma saplanan oksun yiðidim
Kalmadý mecalim çekildi kaným
Ayný anda çýktý bedenden caným
Ah dedim bittik biz tükendik haným
Daðlar karlarýný döksün yiðidim
Gözümün ýþýðý oðlum evladým
Bir mezar taþýna yazýlýr adýn
Kucaklayýp þimdi seni ecdadýn
Göðsüne niþaný taksýn yiðidim
Ýçimin yangýný sönmez kudurur
Resmini okþarým duvarda durur
Derler ki sonunda edenler bulur
Bu ateþ hepsini yaksýn yiðidim
Üreyip büyüyor akreple yýlan
Etrafý sarýyor her türlü çýyan
Vagon mu parmakla bir bir sayýlan
Gittikçe çoðalan teksin yiðidim
Pusuyu kuranýn soyu kurusun
Çakallar leþini yerde sürüsün
Ölüme uzanan yolda yürüsün
Boynunu urganlar sýksýn yiðidim
Tabut içindesin dilsiz nefessiz
Kavuþtu ellerim çaresiz sessiz
Yaygara diyenler geri durun siz
Bayraðý göndere çeksin yiðidim