hep bir uzaklýk olur yerle aramda aðacýn doruðunda kalýrým belki olamadýðýmdan yeþil bir yaprak gittikçe uzayan mesafeye merdiven ararým yetmez kýsacýk merdivenler
uyanmak gerek bilirim yere basmalý ayaðým yine herkesin kendi ellerini ördüðü o sokaklarda bir duvara yaslanmalýyým güneþ çarpmalý baþýmý
toplanýlmalý bir avluda eriþte kesilmeli,halep yapýlmalý yönetimi ele almalý iþi iyi bilenler þöyle yaparsanýz daha güzel olur demeli gýrla gitmeli kahkaha,þamata herkes oturmalý ayný sofraltýnýn üstüne
býrakmak isterim kendimi çocukluk bu ya bir kuþ kanatlarýný nasýl açýp uçarsa týpký öyle açarak kollarýný uçar insan kimseyi inandýramam
bilmem hangimiz gerçekçi elma yere düþer insan düþer mi?
(yerçekimi var dediklerini duyuyorum)
04. 08. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.