Hu deyin hu
Ben aþk_-ile yan dým da susarken,
Eyvah dedi derviþ, beni görmüþ,
Bakmýþ bana hamdým, dedi erken,
Dergâh_-a doðan nurla güneþmiþ.
Takmýþ fesi derviþ de, hu derler,
Allah diye, çaðlardý yürekler,
Gözler dolu yaþtan hu çekerler,
Dergâh_a doðan nurla güneþti.
Toplandý da dergâh_a müritler,
Der huu diye dergâh_a gelenler,
Allah diye yanmýþ da dönenler,
Dergâh_-a doðan nurla güneþti.
Ahvâl_ o ki ben orda mürittim,
Yandým yanarým aþk_ile erdim,
Yangýn yeri, gönlümde dirildim,
Sizlerde gelin aþkla hu deeyin.
Mef’ûlü / Mefâîlü /Feûlün
A.Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.