haydi... düþ önüme kimsesizliðim kulaklarýný týka zarar gelmesin sana daðlarý titretecek yakýn zamanda; bu sessizliðim gölgesi bile olmayacak güneþ altýnda rüzgarýn öpücüðüne hedef olmayacak yýldýzlar bile göz kýrpmayacak mutsuzluðuma yalnýz bir dalganýn ucundaki köpükler gibi bir kumsalýn izbelerinde yok olacak sessizliðim haydi... düþ önüme gölgemi fuzuli arayan güneþim yorma kendini beni ýsýtmak için bulmaya belki yürüyen bir ceset görürsen bir an içinde ruhunu tüketmiþ bir yürek var inan artýk bir dalga bekleyen kumsal deðilim aðaçta yaprak arayan rüzgar deðilim yarýna güven aþýlayan umutlarým tükenmiþ fýrtýnalara göðüs geren liman deðilim.... haydi... düþ önüme tiktaklarýný duymadýðým saatim yorulmuþ bedenim ruhuma hamallýk yapsýn sessizliðimin çýðlýðýnda titreyen zaman; dudaklarýna yokluðumun sevincinde artýk sahte gülücük taksýn...
Metin Kaya ÝLHAN Faroz TRABZON
Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.