Geceye sarýlmýþým Uyumuþum sessizliðin içinde Bir ara uyanýp baktým. Küçüklü büyüklü, yýldýzlarý gördüm gökyüzünde Gece dediðin, iþte böyle olmalý. Sessiz, olmalý. Gökyüzünde, bulutlarýn yerinde yýldýzlar olmalý. Yer, gök uyumalý. Þehirler kasabalar köyler, sabah olmadan sesizliðin tadýný çýkarmalý. Çýt, çýkmamalý.
Arada bir, uzaklarda köpekler havlamalý Kediler, kuytulara kaçmalý. Serin, olmalý. Benim gibi uykusu tutmayanlar için, bol oksijen kokmalý Yeþillikler kendi gölgesi içinde kaybolmalý. Ve! Mehtap olmalý.
Ben böyle geceleri severim. Uykusuz gecelerimde gökyüzüne bakar, yýldýzlarý seyrederim. Bazen geçmiþe ait anýlarýmý anarken aðlar Bazen gülerim. Bazen sýkýntýmdan uykum kaçar, sabahýn olmasýný beklerim. Yoldaþ olur, gecelerin sessizliði bana Keyfime, diyecek olmaz Hele bir’ de serinse, o gece hava.
21 Temmuz 2015-07-21 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.