Ülkemin tüm varlýðý, yemyeþil bir denizsin Elimdeki kalemsin, yazdýðým defterimsin. Geçimimi saðlarken, alnýmdaki terimsin Gezerken dinlenirken sevdiðim tek yerimsin.
Orman yurdun her þeyi, tabiatýn süsüdür, Pýnarlarýn kaynaðý, topraðýn örtüsüdür. Onu koru yetiþtir, Güzelleþsin vatanýn, Kýrlarýnda gezerken, neþe dolsun her yanýn.
Rüzgarlar þarký söyler aðaçlarýn dalýnda, Çiçekler þifa olur arýlarýn balýnda. Yeþilliðin gönlüme bir ferrahlýk veriyor, Bulutlar yaðmur olup yapraðýnda eriyor.
Yakarsan, çýplak kalýr yurdumuzun daðlarý Kesersen çöle döner, ovamýzýn baðlarý. Aðaç dikmek istersen, hiç düþünme sen bir an Orman milli servettir, onu koru her zaman.
Abdullah Soylað
Sosyal Medyada Paylaşın:
abdullah soylağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.