I.
Þemsiyemi almýþ
Gidiyordum bir belirsiz zamana
Kayda deðer bir niyet yoktu
Düþüncelerim ya sakat
Ya yarýsýnda kalmýþtý sapak yolun
Tam emin deðildim
Adým bazen Selim’di
Soyadým da Türkçeydi
Ben Kürtçe hislenmeye devam ederken
Her Allah’ýn günü
Ben önüme bakýp
Geleceðe uygunsuz adýmlar atarken
Ne saðýmdan
Ne çok sevdiðim solumdan haberim vardý
Sanki dardý bana bu dünya
Gördüðüm insanlar birer ottu
Duvar diplerinde alakasýz yaþayan
Alakasýz cümlelerini sigara kokulu aðýzlarýnda
sakýz gibi saklayarak
II.
Þemsiyemi almýþ
Gidiyordum tamamlanmamýþ bir þiire
Yok yok saðanak yaðmur yaðmýyordu
Gebe deðildi kara bulutlara gökyüzü
Yeryüzü yine taþ,toprak ve bitkilerden oluþuyordu
Yer yer aðaçlardan
Az az meþe yapraklý olanlardan
Benim gibi her þeye geç kalanlardan eser yoktu
Ve gün gün
Ve kitle kitle ölüyordu güzel kalpliler
Kötü gözlülerin haksýz iþgalinden
Ki yüzü tanýmsýz
Yüzü bin hale sokulan suretlerden
Pardon suretsizlerden
Güneþ de
Gündüz de
Þemsiyeyi sýký tutan ellerim de
Mangal bildiðim yüreðim de
Eriyordu ayný kazan dibinde