Efsâne-yi Ney
Sýrr-ý aþktan rüzgâre söyler bu ney
Mahzûn kalbimi meftûn eyler bu ney
Her kim gönül verse onu dinlese
Kâfidir bu esrâr ile inlese
Her mekânda ayrýlýktan anlatýr
Kendi aðlar âþýðý da aðlatýr
Ayineme bak cân tenin bendesi
Ýniltim bir ulu divânýn sesi
Uzun bir seyahatin yorgunuyum
Kederli kamýþlýðýn dargýnýyým
Haykýrýþýma iyice kulak ver
Þu hüzünlü naðmemde mûhabbet var
Ayrýlýktan parça parça düþtü pay
Sabreyle gönül vuslat gününü say
Kimi âkildir su içer kimi mey
Herkesin dostudur ayrýlýkta ney
Öyle büyük aþk bu dünyaya düþen
Damla damla sýrrým ummâna taþan
Sýrrým öyle ki cahillere nihân
Arif kim ola sýrrým ona âyân
Bu sýrrým ki âlemde ateþ-i aþk
Aþk þûlesinden dökülen kanlý eþk
Hiç deðiþmedi zamanla efgâným
Dertliye tercümân oldu figâným
Ýnat deðil kararým inlemeye
Ayrýlýk günlerini saya saya
Gam dolu sesim hüznümün mâtemi
Âh û zârým ayrýlýðýn sitemi
Mecnûn’un aþkýnda da inler hüznüm
Neredesin dost öksüz kaldý bezmim
Tesiri gönlümü mahmûr eyleyen
Söyle bu sahrada sensiz n’eyleyem
Ulu kâtip vurdu alýn yazgýmý
Bir garip þekillendirdi özgümü
Öyle ki herkes mestken ben aðladým
Derdimle þelâle gibi çaðladým
Gözyaþým damladý hasret oduna
Tutuþtu cezbesiyle âþýkýna
Dertle süzüldüm iklim-i huzûra
Evvel kývrandým sevdân ile zira
Aþk her zerremde her yürekte yanar
Sesim hasretle sevgiliyi anar
Ayrýlýðýn sûreti alev alev
Ney’in özlemini duy vefâyý sev
Aslýma kavuþmaya cân atarým
Bu sebeple her daim âh ederim
Samimi deðilsem kes nefesimi
Kimse duymasýn o vakit sesimi
O vakit ki varamazsýn kimseye
Nefesimden yoksun kalmýþ nesneye
Aþka tutkunum çekeyim zahmeti
Nasýl çektiyse Kays çölde zûlmeti
Hiç olmazsa tesellim olurverir
Özüme de huzûrun doluverir
Kulak ver cândan nûr-u irfânýma
Methiyeler dizerim cânânýma
Dinlediyim þikâyet deðil yalnýz
Þâhidimdir kara hava ve deniz
Büyük bu aþka övgülerim gibi
Hem neþveyi anlatýr hem hâbibi
Yoksa âhýmý beyhûde mi sandýn
Her rindâneyi asûde mi sandýn
Ney’in nesiyim sýrrýn kimsesiyim
Cûþa gelen gönüllerin sesiyim
Perdeyi çek aradan Hâkk’ý anla
Sýrrýma vakýf olacaksan dinle
Mevsim-i hazan gelir bahâr geçer
Bakiya kalmaz kimse ömür geçer
Aldanma ki inleyiþim de biter
Unutma ayrýlýk ölümden beter
Gün gelir Mahfi sükûna ererim
Efsânemi cümleye anlat derim
07.07.2015 Almanya, Mahfi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.