Unutmadık
I
Kim bilir ne çýðlýklar gizlidir
Amed’in zindanlarýnda
Duvarlar… bir dile gelse duvarlar
Yer matem tutardý,
gök aðlardý…
Utanýrdý suskunluðundan
Asýrlýk surlar
Ve unutmadýk biz
Bedenimizden dökülen
Salkým salkým acýlarý
Direndik yüreðimizle
Direndik kalemimizle,
Zulmün karþýsýnda
Zamaný hiçe sayarak
Sessiz çýðlýklar gizliydi
Acýdan nasýrlaþan gözlerimizde,
Yüreðimiz bir barut fýçýsý,
Patlamaya hazýr bir bombaydý.
Gözlerimizden düþen her yaþ,
Islanýrdý maviye çalan düþlerimiz
Saðýr ve dilsiz gecelerde…
II
Biz unutmadýk
O zemheri gecelerinde
Yudumladýðýmýz zulüm çayýný
Az tutmadýk yalýn ellerle
Buz tutmuþ parmaklýklarý
Türkülerle ýsýttýk yüreðimizi
Çýðlýklarýn buz kestiði gecede
Gözlerimiz öfkeli ve buðuluydu
Sevda çiçeðine bakarken
Hiç aðlamadýk
Ve hiç boyun eðmedik namerde
Halden bilmeze
II
Ne sorgulardan geçtik
Zifiri karanlýklarda
Ama ne tarihler yazdýk
Kanlý zindanlarda
Bedenimizi ateþe vererek
Unutmadýk
Alevlerimizle parlayan geceleri
Bir isyan çýðlýðýydý haykýrýþlarýmýz
Kan kokarken zindanlar
Biz tohumlar ekiyorduk
Yurdumun asil topraklarýna
Yüreðimizi ortaya koyarak
Unutmadýk direnmeyi
Unutturmadýk…
10.01.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.