Bir uçurum kenarýnda
baþlamýþken tüm umutlarým
Bir uçurumla son mu buldu
hayata bakýþ açým
Bir oyuna mý kurban gitmiþti
yoksa tüm duygularým
Yargýlamýyorum kimseyi
en büyük cezayý hep
kendim verdim kendime
Bazende kendi elimle geçirmiþtim
imleði boðazýma
Geriden izlemekle kaldým
zoruma giden her þeye sustum
Sustum
Sustum sustukça caným daha çok yandý
Kaçtým çoðu zaman içimde
anlamýný bilemediðim savaþlar vardý
Kendime hiç yakýþtýramadýðým
bir kýlýðamý bürünmüþtüm
Yýkýla yýkýla kendimi
çýkmazlarda buluyordum
Nefes almak bile zor geliyordu bazen
Çok zalimdi hayat
bana hiç adil davranmadý
Belkide herkes aynýydý bilmiyorum
Bazen salýncakta sallanmayý
oraya buraya koþturmayý
koþtururken çamurlarda
yuvarlanýp üzerimin kirlenmesi
dizlerimin kanamasýný ne kadar çok isterdim
çocuk kalmayý
yada hiç doðmamayý
Meryem Alhan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.