sonsuza uzanan görünmez bir ipten tutarýz her bir yerinde birimiz ayrý renk, ayrý ýrk selâmý en çok sevmektir birbirimizden üstünlüðümüz
ey gönül incel de kopma su örneðin birik bir yerde bir yerde ince derelerde ak seni gören sende yüzen, boðulan da ayný insandýr
neden üzeriz peygamberi onun tebessümünden öte geçeriz yalnýz bize inmedi kuran unuturuz insaný benlik duygumuz içinde görmeyiz yaný baþýmýzda ipten tutaný
Allah’ýn emri deðilken hareketleri farklý diye öldürürüz din kardeþimizi bile herkes gönlünce yönelir Hak’ka farklý çiçeklere konsa da arý bal aynýdýr
ey çiçek söyle kime açtýðýný bir parçasýyken dalýn kime tomurcuklanýr aslýn köküne dinamit döþeyenlerin önünde renklenir çiçeklerin açýlýr taþýn gözü
ayrýyken her parmaðýn görevi bir parmak ezer diðerini insan insanýn aðusunu alýr oysa bir mecliste otursa. farklý insanlar çalsa da aynýdýr sazdan çýkan ses sarýlsa iki insan birbirine aynýdýr sýcaklýðý
neden ýratýlýr iplerin aralýðý neden bir taþ koyulur insan suyunun önüne!..
02. 07. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.