YAŞAMAKSA ADI...

Yoksunluðun yoksulluðunda
Çatýrdarken kuru dallar
Hani üzerine bastýðým.
Bakýp bakýp da göremediðim
Satýr arasýna düþmüþken yolum,
Sorup da cevap bulamadýðým.
Selamý, kelamý bir yetimin
Düþleri bitimsiz
Ve biteviye þu garip faninin…

Sarnýcýný hepten yitirmiþim
Devinip dururken
Ne ise meylettiðim…
Ne hüznün adýný koyabildim
Ne adýmý solukladým
Soluklanýrken þu yaz günü
Yaðmurun altýnda ýslanýrken kýyasýya
Ve sýrýtýrken gökyüzü;
Fýsýldarken adýmý çoðu zaman:
Ne iþin var hadi kaybol gözden.

Etten kemikten müteþekkil olsam keþke,
Keþke ruhsuz ve susuz
Çatlarken dudaklarým
Versem son nefesimi.
Sessizlik yakarken canýmý
Teslim etsem canýmý.
Ölüp ölüp doðmaksa yeniden
Hayat bulmayý nasýl da dilerdim
Oysa bir zamanlar.

Kýr papatyalarý belki de en sevdiðim
Mezarýmýn baþucunda.
Yaþamaksa adý,
Neden öfkeli her bir kelamý
Dost bildiklerim silmiþ iken adýmý
Defterden…

Çözümü nerede saklý bilemedim,
Aradým aradým da bulamadým,
Hepten yitiðim
Hepten kayýp gölgem.
Son bir kelamým olsun
Mademki son günüm bu devranda:
Sevmek bu denli mi zor geldi
Yüreði kanatýrken en derinden.
Altý üstü gönül meclisi
Su niyetine içmedik mi
Sevgiyi…

Sosyal Medyada Paylaşın: